demek ki göçtü usta: Kasım 2012

29 Kasım 2012 Perşembe

gülümseyen takım elbiseliler

merhaba,

çoğu hevesli gencin hayallerini süsleyen özel sektörden bahsetmek istiyorum. hani şu üniversitelerdeki kariyer günlerine katılan insanların müdürü oldukları şirketlerden; süper ötesi fizik, kimya, biyoloji, matematik, genetik, felsefe, psikoloji bilgisi olan dahi genel müdürlere sahip şirketlerden. çoğunun hikayesi aynıdır, "azmettim, başardım." bana o kadar sahtekâr bir söylem gibi geliyor ki bu, anlatamam. neden mi? emek hırsızı bir insan, kendi emeği ile bir noktaya gelemez çünkü. emek çalma işi üzerinden "emekçilik" yapılmaz çünkü. fakat bu insanlar her nasılsa, sağda solda o kadar rahat bir şekilde her alana hakimmiş gibi konuşuyorlar ki, bu benim sinirlerimi alt üst ediyorken, gerçekten bilimle uğraşan, emeğinin hakkıyla bir yerlere gelen insanlara neler hissettiriyor orasını bilemiyorum. bilimsel bir seminer oluyor örneğin, oraya zart zurt şirketinin genel müdürü X vatandaşı katılıyor. öyle bir anlatıyor ki, bilip bilmediği her konuya dalıyor, sağdan soldan duyduğu/okuduğu bilimsel olmayan bilgileri insanlara aktarmaya çalışıyor sonunda da meseleyi "işte ben böyle başardım, siz de başarabilirsiniz"e getiriyor. yok öyle bir şey. serbest piyasa ekonomisinin ve özel sektörün bu denli egemen olduğu bir dünya düzeninde emeğiniz sömürülür, emeğinizden tam verim alamazsınız. sizin emeğiniz üzerinden verim alanlar babasının şirketinin başına geçmiş olan, saçma sapan takım elbiseler içerisindeki, yüzündeki o yapmacık gülümseme ile duran para bağımlılarıdır. kendi çıkarlarını her şeyin üzerinde tutarlar. şirkette bir tasarruf planı uygulanmak istese, 10 tane müdürün maaşını 1000'er TL azaltacağına, 10 alt kademe (!) insanı işten çıkarırlar. kendi maaşlarına, gelirlerine dokunurlar mı? cevabı çok da zor olmasa gerek.

şöyle bir bakınca lenin de, atatürk de, abdullah öcalan da özel sektöre temkinli yaklaşan -ya da hiç yaklaşmayan- insanlar. bir üçgenin üç ayrı köşesine koyulabilecek bu insanların ortak noktaları arasında bunun olması bir şeyleri kafada dank ettiriyor sanki.

velhasıl, ne marx kadar ne de babam kadar ekonomi bilgim yok, sıradan bir öğrenciyim belki, fakat bazı şeylerin farkına varmak için ekonomi profesörü olmaya cidden gerek yok. tamamiyle insani duygu ve düşüncelerle, insan hayatına değer vererek hareket edince, özel sektörün insanı ne denli küçük düşürdüğünü anlayabiliyoruz. hele o takım elbise içindeki adamlar yok mu? gülümsemeleri küfür gibi geliyor bana!

iyi geceler.

demek ki göçtü usta

29 Kasım 2012 Perşembe

gülümseyen takım elbiseliler

17 Kasım 2012 Cumartesi

tüm zamanların en büyük buluşu: BOOK!

simurg / 30 kasım'da sinemalarda

6 Kasım 2012 Salı

marmara "faşizm" üniversitesi

Hakkımda